Leczenie udaru mózgu nie jest łatwe, a sam proces trwa długo. Trudno też znaleźć idealny dla danego chorego sposób postępowania. Osoby dotknięte udarem oraz ich rodziny zastanawiają się, jak teraz będzie wyglądało ich życie. Próbują odpowiedzieć na pytanie, co zrobić, żeby codzienność była jak najłatwiejsza. Tutaj nierzadko przydaje się pomoc profesjonalnego opiekuna i jego świadomość, czym jest udar mózgu. Warto zatem jeszcze przed wyjazdem do Niemiec zebrać na ten temat przydatne informacje.
Przyczyny i objawy wystąpienia udaru
Istnieją dwa rodzaje udaru, inaczej nazywanego wylewem krwi do mózgu. Jeden z nich to udar krwotoczny, a drugi – udar niedokrwienny. Pierwszy występuje wtedy, kiedy pęka główne naczynie tętnicze pęka i krew wydostaje się na zewnątrz. Natomiast o udarze niedokrwiennym możemy mówić, gdy tętniczka zwęża się lub całkowicie zamyka. Warto też wiedzieć, kto jest najbardziej zagrożony udarem. W grupie największego ryzyka znajdują się seniorzy po 65. roku życia, ale udar mózgu coraz częściej dotyka też młodsze osoby.
Jeżeli u swojego podopiecznego zaobserwujesz objawy udaru, działaj jak najszybciej. Tylko w ten sposób istnieje szansa na zahamowanie jego skutków. W początkowej fazie, którą specjaliści nazywają hiperostrą, dochodzi bowiem do niemal natychmiastowych zmian w tkance mózgowej. Wezwanie pomocy medycznej umożliwia usunięcie przyczyny udaru mózgu i ograniczenie liczby zniszczonych komórek mózgowych. Po upływie pięciu-sześciu dni udar przechodzi w fazę podostrą, która trwa nawet pół roku. Wtedy organizm w dużym stopniu się regeneruje – jest to więc dobry czas na rozpoczęcie rehabilitacji. Gdy minie sześć miesięcy, zaczyna się okres chroniczny. W tym czasie leczenie udaru mózgu dalej jest możliwe, choć dużo trudniejsze, niż wcześniej.
Co wpływa na stan zdrowia osoby, która przeszła udar mózgu?
Aby dobrze opiekować się seniorem po udarze, dobrze jest dowiedzieć się, co wpłynie pozytywnie na jego stan. Istnieje kilka czynników, które oddziałują na późniejsze życie osoby starszej dotkniętej udarem. Są to:
-
- lokalizacja ogniska udarowego, czyli dokładne określenie miejsca, gdzie doszło do udaru,
- wiek seniora,
- rozległość udaru,
- kondycja psychiczna, fizyczna i zdrowotna osoby starszej.
Najważniejsza jest jednak motywacja chorego do ćwiczeń i starania, jakie podejmuje, by poradzić sobie z zaistniałą rzeczywistością. Bardzo często (co jest zupełnie zrozumiałe) tuż po powrocie ze szpitala senior jest zniechęcony i zmęczony. Nie ma ochoty na jakąkolwiek aktywność i nie wierzy w powrót do zdrowia. Dlatego tak ważna jest tutaj postawa opiekunki – czyli Twoja. Warto dołożyć wszelkich starań, by zbudować motywację u podopiecznego. Zdarza się, że chory nie ma dostępu do fizjoterapeuty i czuje się niepewny oraz zagubiony. Nie pozwól, by myślał, ze jest zostawiony samemu sobie. Zachęcaj go do wykonywania ćwiczeń zaleconych przez specjalistę i chwal za postępy. Skupiajcie się na czynnościach, które uczynią seniora sprawniejszym. Doskonale nadają się do tego codzienne obowiązki: mycie zębów, nakładanie poszczególnych części garderoby. Małe sukcesy dadzą Twojemu podopiecznemu poczucie sprawczości oraz nadzieję, że przebyty udar mózgu nie przeszkodzi mu w samodzielności.
Udar mózgu a późniejsze życie seniora
Często zdarza się, że osoba po udarze ma kłopoty z pisaniem, mówieniem oraz rozumieniem innych mówiących ludzi. Problemy z komunikowaniem się sprawiają, że senior wycofuje się z kontaktów towarzyskich. Ty, jako opiekun, możesz temu zapobiec. W jaki sposób? Przygotuj pomoce, które ułatwią osobie starszej porozumiewanie się z innymi. Mogą to być tablice ze słowami albo specjalne aplikacje. Dobrym pomysłem jest też umówienie podopiecznego do logopedy. Warto pamiętać, że leczenie udaru mózgu, czyli rehabilitacja, może być długotrwała. Wymaga więc sporych poświęceń – zarówno ze strony podopiecznego, jak i jego rodziny oraz opiekunki. Opieka nad seniorem po udarze to duże obciążenie psychiczne, dlatego czasem niezbędna może się okazać profesjonalna pomoc i wsparcie.
Postępowanie po udarze nie polega jedynie na ułatwieniu choremu codziennego funkcjonowania. Istotnym elementem terapii jest akceptacja chorej części ciała. Tu dużą rolę gra nie tylko rehabilitacja, ale też fizjoterapia i często psychoterapia. Twoją rolą jest natomiast wsparcie emocjonalne. Postaraj się również zapewnić seniorowi warunki do tego, by codziennie, po trochu, mógł odzyskiwać sprawność.